حسادت

مثل یک فنجان چای 

و کنارش عشق است 

مثل یک حبه قند 

زندگی را با عشق 

نوش جان باید کرد !

پایین تر بیا

عمق این درخت تنومند

زمین گیر تر از آن است

حداقل خم که می شوی 

کودکی با تو بازی می کند

تاب می خورد

و تاب ها چه ساده

می توانند کودکی را بخندانند...

در من است 

حس می کنم  باید بیشتر دنبال خودم بگردم 

انگشتانم را روی لب هایت 

و هجا هایم را در حنجره ات 

زمانی پیدا کردم 

که پاهایم به سرزمین خودشان 

زیر پنجره اتاقت برگشته بودند ..

اگرم هستی بازهم دلیل داری 

دنیای عجیبیه ، برای همه چیز باید حتما دلیل داشته باشی 

هستی چون دوست داری 

هستی بخاطر خودت 

نیستی چون نمیدونی حضورت ناراحتش میکنه یا نه 

پر از خیال هایی شده ام که بین بودن و نبودن پرسه می زنند 

شبیه پرسه ای در مه ... ! 

نارنج های قلمم 

من همیشه 

فریاد را از بلند ترین چشم ، 

بی خواب و بی صدا شنیدم 

تکان های دستت 

وقتی از دور بیدها را می لرزاند 

نمی توانست چشمانم را در آغوش کشد ! 

عاشقانه میگیری ، 

تازه میفهمی دووست داشتن را 

باید میان دستانش احساس کنی . . .